Dodatek mieszkaniowy jest częściową pomocą w opłatach za mieszkanie dla osób o niskich dochodach. Świadczenie to jest uzależnione od 3 kryteriów: tytułu prawnego do lokalu, kryterium dochodowego i powierzchni mieszkania.
Tytuł prawny
O dodatek mogą się ubiegać osoby:
1) wynajmujące mieszkanie,
2) posiadające mieszkanie spółdzielcze (własnościowe albo lokatorskie),
4) właściciele mieszkania lub budynku,
6) osoby zajmujące lokal mieszkalny bez tytułu prawnego i oczekujące na przysługujący lokal zamienny albo socjalny.
Kryterium dochodowe
W przypadku osób mieszkających samotnie - średni dochód na miesiąc musi być niższy niż 175% najniższej emerytury. W przypadku kilku osób zamieszkujących lokal - dochód na 1 osobę w domu musi być niższy niż 125% najniższej emerytury (od 1 marca 2015 r. najniższa emerytura wynosi 880,45 zł brutto).
Jeżeli dochód jest trochę wyższy, nie zamyka to możliwości otrzymania dodatku. O ile kwota nadwyżki nie przekracza wysokości dodatku, dodatek będzie przysługiwał, ale będzie obniżony o kwotę różnicy między dochodem a dodatkiem.
Dochód jest wyliczany z 3 ostatnich miesięcy przypadających przed złożeniem wniosku.
W przypadku dodatku mieszkaniowego za dochód uważa się wszelkie przychody po odliczeniu:
To oznacza, że np. składka na ubezpieczenie zdrowotne i podatek są wliczane do dochodu.
Jakich dochodów nie wlicza się:
- świadczeń pomocy materialnej dla uczniów,
- dodatków dla sierot zupełnych,
- jednorazowych zapomóg z tytułu urodzenia się dziecka,
- dodatku z tytułu urodzenia dziecka,
- pomocy w zakresie dożywiania,
- zasiłków pielęgnacyjnych i dodatków pielęgnacyjnych,
- zasiłków okresowych z pomocy społecznej,
- jednorazowych świadczeń pieniężnych i świadczeń w naturze z pomocy społecznej,
- dodatku mieszkaniowego,
- dodatku energetycznego.
Dochód z prowadzenia gospodarstwa rolnego ustala się na podstawie powierzchni gruntów (w hektarach przeliczeniowych) i przeciętnego dochodu z 1 hektara przeliczeniowego ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
Kryterium powierzchniowe
Kryterium powierzchniowe odnosi się do powierzchni lokalu w zależności od ilości zamieszkujących osób. Przepisy określają tzw. normatywną powierzchnię mieszkania, ale dopuszczają też możliwość przekroczenia tej powierzchni, ale nie więcej niż o:
- 30%, albo
- 50% pod warunkiem, że powierzchnia pokoi i kuchni w powierzchni całego lokalu nie przekracza 60% (to oznacza stosunkowo bardzo duże przedpokoje, czy łazienkę).
Poniższa tabela pokazuje kryteria powierzchniowe wraz z dopuszczalnymi przekroczeniami:
Liczba osób w gospodarstwie domowym |
Normatywna powierzchnia mieszkania |
Zwiększona powierzchnia nie przekraczająca 30% powierzchni normatywnej |
Zwiększona powierzchnia nie przekraczająca 50% powierzchni normatywnej (gdy udział powierzchni pokoi i kuchni nie przekracza 60% powierzchni użytkowej lokalu) |
1 |
35 m2 |
45,50 m2 |
52,50 m2 |
2 |
40 m2 |
52 m2 |
60 m2 |
3 |
45 m2 |
58,50 m2 |
67,50 m2 |
4 |
55 m2 |
71,50 m2 |
82,50 m2 |
5 |
65 m2 |
84,50 m2 |
97,50 m2 |
6 |
70 m2 |
91 m2 |
105 m2 |
Na każdą następną osobę dopuszczalna powierzchnia zwiększa się o 5 metrów kwadratowych.
Jeżeli w lokalu mieszka osoba niepełnosprawna dopuszczalna powierzchnia zwiększa się o 15 metrów kwadratowych, pod warunkiem, że osoba ta w orzeczeniu o niepełnosprawności ma zapis o konieczności zamieszkiwania w oddzielnym pokoju.
Wydatki uwzględniane przy obliczaniu dodatku mieszkaniowego
Wysokość dodatku mieszkaniowego jest uzależniona od wysokości wydatków ponoszonych na utrzymanie mieszkania oraz od dochodów i liczby osób w gospodarstwie domowym.
W zależności od typu mieszkania brane są pod uwagę przykładowe wydatki:
czynsz albo inne opłaty za używanie lokalu (mieszkania komunalne, wynajmowane),
opłaty związane z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na lokale (mieszkania spółdzielcze), zaliczki na koszty zarządu nieruchomością wspólną, fundusz remontowy (mieszkania własnościowe), odszkodowanie za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego (dla zajmujących lokal bez tytułu prawnego i oczekujących na dostarczenie przysługującego im lokalu zamiennego lub socjalnego),opłaty za energię cieplną, wodę, odbiór nieczystości stałych i płynnych i inne opłaty za używanie lokalu mieszkalnego.
Nie uwzględnia się następujących wydatków: ubezpieczeń, podatku od nieruchomości, opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, opłat za gaz przewodowy, energię elektryczną, dostarczane do lokalu mieszkalnego (domu jednorodzinnego) na cele bytowe.
Jeżeli osoba ubiegająca się o dodatek mieszkaniowy zamieszkuje w lokalu mieszkalnym lub domu niewchodzącym w skład mieszkaniowego zasobu gminy (np. wynajmuje mieszkanie od osoby prywatnej, mieszka w lokalu spółdzielczym itp.) do wydatków przyjmowanych dla celów obliczenia dodatku mieszkaniowego zalicza się taką wysokość opłat, jakie obowiązywałby dla danego lokalu, gdyby lokal ten wchodził w skład zasobu mieszkaniowego gminy.